گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ «زنان» در هر جامعه فارغ از هر نوع دین و مذهب از جایگاهی ویژه برخوردار هستند و در طول تاریخ بخصوص یک قرن گذشته نحله‌ها، جنبش‌ها و حرکت‌هایی با موضوع زنان ایجاد شده که مهم‌ترین آنها جریان «فمنیستی» است که هم سویه‌های مثبت دارد و هم منفی. در دین مبین اسلام نیز زنان از اهمیت بالایی برخوردار هستند تا جایی که حقوقی بالاتر از مردان برای آنها لحاظ شده است.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز شاهد آن بودیم که حضور تزیینی و عوام‌فریبانه زنان در رژیم پهلوی تبدیل به حضوری اثرگذار و مهم بدل شده است. چنان که در رشد تولید علم، ارتقای سلامت، درخشیدن نام ایران در محافل ورزشی و هنری زنان جایگاهی ویژه دارند. با این حال عده‌ای با غرض‌ورزی و عناد با ارزش‌های اسلامی ایرانی سعی دارند خدمت بزرگ انقلاب اسلامی به زنان را نادیده بگیرند و مدام بر طبل تضییع حقوق زنان در ایران اسلامی بکویند.
در طول این سال‌ها آثاری به ظاهر برای خدمت به زنان ساخته شده تا به اصطلاح حقوق از دست رفته آنان را بازگرداند. سعی پدیدآورندگان این آثار نیز همواره این بوده که انقلاب اسلامی و حتی دین اسلام به زنان به عنوان «جنس دوم» نگاه کرده است و از حداقل حقوق انسانی برخوردار در جامعه هستند. آثار سینمایی بسیاری نیز تولید و اکران شدند که سیاهه نام آنها از حوصله این متن خارج است در حالی که حقیقت امر آن است که این فیلمسازان چشم خود را بر روی حقیقت وجود زنان موفقی در ایران اسلامی بسته که تا بالاترین سطوح علمی، ورزشی، هنری و مدیریتی یشرفت کرده‌اند.
مجموعه رئالیتی شوی «جوکر» در فصل جدید خود با رویکرد احترام به زنان ایرانی تصمیم گرفت تا به جای مردان از زنان بازیگر و هنرمند استفاده کند. هدفی که در وهله اول قابل تامل است، اما نتیجه چیزی نیست جز همان نگاه تک بعدی به زنان و ارائه کاریکاتوری سخیف از زن ایرانی. هر چند «جوکر» مردان نیز آورده‌ای برای مخاطبان نداشت و به لحاظ فرهنگی گامی رو به عقب بود، اما این امر در فصل «جوکر» زنان تاسف‌بارتر بود چرا که سازندگان جوکر با شعار حمایت از حقوق زنان وارد میدان شدند، اما نتیجه چیز دیگری بود.
این هیاهوی بسیار که عوامل «جوکر» به راه انداخته‌اند، حاصلش هیچ بود و این مجموعه نه تنها برای احقاق حقوق زنان جامعه قدمی برنداشت بلکه تصویری دون شان زن ایرانی ارائه داد. مخاطب «جوکر» نیز با مشاهده قسمت‌های پخش شده با این سوال مواجه است که «جوکر» چه خدمتی به زنان ایرانی داد. به راستی اگر چنین برنامه‌ای ساخته نمی‌شد چه چیزی از دست می‌رفت و زنان دچار چه فقدانی می‌شدند.
این نکته را باید در نظر داشت که هیچ مخالفتی با ساخت برنامه‌های سرگرم کننده وجود ندارد و انتظار این را نیز نداریم که همه آثار تولید شده باید تریبون برای طرح مباحث اخلاقی و کلاس درس باشد، اما در مقابل نیز انتظار آثار دیدن مبتذل را نیز نداریم که با شعار‌های بزرگ قصد فریب مخاطب را داشته باشد. اینکه چند بازیگر زن با همه احترامی که برای کارنامه‌شان وجود دارد ساعاتی را کنار هم بگذرانند و سعی کنند بخندانند، اما نخندند احقاق کدام حقوق تضیعع شده زن ایرانی است؟
این اتفاق نامبارک پیش از این در مجموعه «شام ایرانی»، «پدر خوانده»، «ارتش سری»، «ناتو» و «مافیا» نیز افتاده است که زنان جز نقشی تزئینی و جذب مخاطب هدف دیگری نداشتند. مختصر آنکه «جوکر» زنان خواسته یا ناخواسته به سلاحی علیه خود تبدیل شده است و در حالی که قصد دارد به زن ایرانی تشخص بدهد، تشخص را از آن گرفته و از هدف غایی خود دور افتاده است. در این روز‌ها که زمزمه‌های توقیف «جوکر» به گوش می‌رسد باید مراقب بود که رسانه‌های معاند و گروه‌هایی که شعار «زن، زندگی، آزادی» سر می‌دهند از این اتفاق به سود خود استفاده نکنند و توقیف «جوکر» را به حربه‌ای علیه تضییع حقوق زن ایرانی از سوی نظام تبدیل نکنند. انتظار از دستگاه‌های فرهنگی کشور این است که در هدایت قطار فرهنگ و هنر کشور دقت بیشتری به خرج دهند تا چنین آثاری فرصت بروز و ظهور پیدا نکنند.
انتهای پیام/ 161
