هوانیروز در غرب؛ روایتی از رشادت‌های خلبانان هوانیروز در غرب کشور
به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس کتاب «هوانیروز در غرب» روایتهایی است کوتاه و دلنشین در خصوص زندگی شهید علی اکبر شیرودی و نقش هوانیروز در غرب کشور که از گفتوگو و مصاحبه با کارکنان هوانیوز و منابع مختلف فرآهم آمده و بدین وجه به محضر علاقمندان ارائه شده است.
براساس این گزارش، در این کتاب نویسنده بطور کلی دو موضوع را مورد توجه قرار داده است، اولاً بررسی چگونگی شروع جنگ تحمیلی در منطقه غرب کشور خصوصاً شهرهای قصرشیرین و سرپل ذهاب مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه نیز بیتدبیری و کم توجهی فرمانده کل قوای وقت، ابوالحسن بنی صدر به تجاوزگری و تهاجمات بیوقفه دشمن را مدّ نظر قرار داده است.
این گزارش میافزاید: در مقابل فرماندهانی بودند که از سر دلسوزی و احساس تکلیف بیتوجه به دستورات غیر منطقی بنی صدر پا به میدان عمل گذاشته و در همان روزهای آغازین، ضمن جلوگیری از پیشروی نیروهای عراقی، موجب بروز شگفتی شدند.
نمونه بارز اینگونه شجاعتها و دلاوریها خلبانان هوانیروز کرمانشاه هستند که با تعداد اندک و به فرماندهی علی اکبر شیرودی شجاعانه در برابر تجاوز دشمن بعثی ایستادند و توانستند برگ زرین دیگری را بر اوراق حماسههای ایرانی اضافه کنند.
در فصل اول این کتاب میخوانیم:
«بیست و هشتم تیرماه سال ۱۳۵۹، مأموریتی ابلاغ شد تا برای شناسایی به مناطق غرب کشور بروم. دستور دادند اطلاعات بدست آمده را به فرماندهی تیپ سر پل ذهاب گزارش کنم. آنچه در آن روز مشاهده کردم، تحرکات ارتش عراق در طول نوار مرزی بود که به طور واضح و روشن، قابل رورؤیت بود. کاری از دست ما برنمی آمد. اجازه هیچ گونه عکس العملی هم نداشتیم؛ فقط میباید اتفاقات را گزارش میکردیم».
حلم و بردباری مسئولان نظام در برابر تجاوزات پی در پی عراق
شروع درگیریهای ارتش عراق با مرزبانان ایرانی، به قبل از شروع انقلاب اسلامی باز میگردد؛ اما شدت درگیریها و همچنین آغاز تجاوزات، پس از پیروزی انقلاب از شدت بیشتری برخوردار شده است. ارتش عراق تا زمان شروع جنگ تحمیلی از تاریخ ۱۳/۱/۱۳۵۸ الی ۳۱/۶/۱۳۵۹ بیش از ۶۰۰ بار مرزهای جمهوری اسلامی ایران را مورد تجاوز قرار داده که در تمامی موارد، مسئولان نظام با صبر و بردباری سعی در حل اختلافات داشتهاند.
اجرای دستور یا ایستادگی در مقابل دشمن
همچنین در بخش دیگری از این کتاب آمده است: وقتی متوجه عصبانیت شیرودی شدم، کمی از او فاصله گرفتم. از دوستانی که شاهد ماجرا بودند، علت را پرسیدم. فرمانده پادگان براساس دستوری که از تهران و از سوی بنی صدر به او ابلاغ شده بود، میباید هرچه سریعتر نسبت به تخلیه پادگان و عقب نشینی نیروها اقدام میکرد. به شیرودی هم دستور داده بود ضمن اجرای این عمل قبل از ترک پادگان، با موشک و راکت، انبارهای مهمات را منهدم کند.
با پادرمیانی دوستان، شیرودی به میان ما آمد و آنچه را شنیده بود، برای ما گفت. سپس پرسید: «آیا کسی موافق اجرای دستور هست یا خیر؟»
هیچ کس راضی به اجرای این عمل نبود، به ویژه که بخواهیم با دست خودمان انبارهای مهمات را هم منهدم کنیم.
جلسهای تشکیل شد و شیرودی مواردی را که مهم میدانست و به آنها اعتقاد داشت برای همۀ افراد شرح داد. در انتها به این مطلب اشاره کرد که: «اگر قرار باشد عقب نشینی کنیم و انبارهای مهمات را منهدم کنیم، بهتر است تا غروب آفتاب پرواز کرده و تمام مهمات موجود در انبارها را بر سر نیروهای عراقی بریزیم. آن وقت اگر دیدیم قدرت ایستادگی نداریم. باز هم جلسهای میگذاریم که آیا عقب نشینی کنیم یا ادامه بدهیم.»
خانهام را مسجد میکنم
قبل از انقلاب مدتی را باهم در شهر کرمانشاه هم خانه بودیم. اکبر خصوصیات اخلاقی خاصی داشت. از لحاظ قد و قامت در محله شاخص بود و به واسطه تواضع و افتادگیاش، سعی میکرد جلب نظر نکند. اینگونه رفتارهای او باعث شد تا روزی که در آن خانه بودیم صاحبخانه او را نشناسد و نداند که او چه کسی است.
چند روز بعد از شهادت شیرودی صاحبخانه مرا در خیابان دید و جویای حال او شد:
-شیرودی شهید شده است
-شیرودی؟!
-آره شیرودی شهید شد.
هنوز هم باور نمیکرد کسی که مدتها در خانهاش سکونت داشته، شیرودی بوده است. چندبار پشت سر هم از من پرسید:
-همان شیرودی که اسمش ورد زبان مردم است.
وقتی مطمئن شد گفت: «میروم خانهام را مسجد میکنم، زیارتگاه میکنم»
گفتنی است؛ هوانیروز در غرب به قلم حجت شاه محمدی به رشته تحریر درآمده و به همت سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران با ۱۵۰۰ نسخه تجدید چاپ شده است.
