خبرگزاری دفاع مقدس؛ محمدباقر نیکخواه بهرامی: رژیم بعث عراق و رئیس جمهور مغرور و سفاک آن صدام عفلقی با هدف تصرف سه روزه خوزستان از چند محور از جمله چزابه با لشگر ۹ زرهی، کوشک با لشکر ۵ مکانیزه و طلائیه با لشکر ۶ زرهی به قصد تصرف اهواز حمله سراسری خود را آغاز و در روز پنجم مهرماه وارد شهر سوسنگرد شده و شهر را به تصرف خود درآورد، اما با پایمردی، حمله و شبیخون غافلگیرانه رزمندگان اسلام متشکل از نیروهای مردمی و سپاهی خوزستان تحت فرماندهی شهید غیور اصلی از فرماندهان سپاه خوزستان و پشتیبانی واحدهای هوانیروز ارتش و انداختن آب در زمینهای مزروعی با کمک عشایر بومی و به گِل نشستن تانکها و زرهپوشهایش، دشمن فرار را بر قرار ترجیح داد و تا چزابه و مرز دو کشور عقب نشینی نموده و شهر سوسنگرد آزاد میگردد.
اما ارتش جنایتکار بعث عراق با بهکارگیری یگانهای قدرتمند و تازه نفس زرهی و مکانیزه مجدداً به قصد تصرف شهر اهواز از محور های بستان – تپههای الله اکبر، جنوب سوسنگرد و کرخه نور در ۲۳ آبان ۱۳۵۹ (هفتم محرم) تهاجم خود را به شهر سوسنگرد آغاز و پس از محاصره شهر از چند طرف موفق به رخنه در شهر شده و بخش اعظم شهر را با کشتار مردم غیور بومی و رزمندگان جان بر کف و با به آتش کشیدن و تخریب شهر به تصرف خود در میآورد، اما قلیل مدافعان شهر بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر متشکل از نیروهای سپاهی، داوطلبان مردمی – ارتشی، ژاندارمری، جنگهای نامنظم "دکتر چمران" و بومیان عرب منطقه با سلاحهای سبک و بدون زاد وتوشه و نبود غذا و مهمات کافی، ولی با ارادهای پولادین و عزمی راسخ در مقابل نیروهای جرار و تا بن دندان مسلح دشمن، مقاومتی جانانه و به یادماندنی از خود به جای گذاشته، داغ تسلط کامل عراق بر شهر و سقوط آن را بر دل دشمن گذاشته و جانانه ایستادگی و مقاومت نمودند.
برای اطلاع از چگونگی مقاومت سه روزه و ترسیم عرصه نبرد سهمگین سوسنگرد، بخشی از خاطرات سردار شهید "علی تجلایی" از مدافعان تبریزی شهر سوسنگرد عیناً نقل میگردد:
«ناراحتی برادران (مدافعین شهر) از دیر رسیدن نیروهای کمکی بود تعلل و کارشکنی بنی صدر بی کفایت در اعزام تیپ ۲ زرهی دزفول برای کمک به مدافعین و شکستن محاصره دشمن" البته نه از اینکه به فیض شهادت نایل خواهند آمد، بلکه از اینکه چون پیشوایشان حسین (ع) در سنگرهای سوسنگرد غریب مانده بودند و غریبانه میجنگیدند، واقعاً مثل حسین (ع) در دل خود با خدای خود سخن میگفتند آیا کسی هست ما را یاری دهد؟ چیزی که ما را ناراحت میکرد از دست دادن یارانمان بود، بهترین دوستانمان، بهترین برادرانمان در خون می غلطیدند. دیگر جای سالمی در شهر نمانده، اکثر برادرانمان زخمی یا شهید شدند- نیروهای عراقی که ضربه شدیدی خورده بودند مثل دیوانهها تمام خانهها و خصوصاً ساختمانهای بلند را که میدانستند ما در آنها مستقر هستیم به توپ و تانک میبستند. بچهها میگفتند دعا کنید شهر سقوط نکند تا در مقابل خدا و امت و اماممان شرمنده نشویم. شهر وضع عجیبی داشت، واقعاً میدان کربلا بود. در هر کوچه و خیابان خون پاک باختگان اسلام به چشم میپیچید و به راستی نالههای آنها و دعای ملت مستضعفین بود که باعث میشد خداوند به ما کمک کند.».
توضیح: سردار دلاور علی تجلایی که برای بردن آخرین مهمات اندک باقی مانده در خانههای سازمانی پشت فرمان وانت نیسان بدون لاستیک که با رینگ رانده میشد نشسته بود بعد از آوردن مهمات مورد اصابت گلوله قرار گرفت و جسم غرق به خون او بر زمین غلطید، ولی به رغم زخم شدید همچنان به زرم خود ادامه داد تا شهر آزاد گردید.
محاصره شهر سوسنگرد سه روز به طول کشید و سرانجام با اطلاع و پیگیری شهید بزرگوار آیت ا... مدنی، تدبیر و فرمان تاریخی امام خمینی (ره) مبنی بر اینکه «سوسنگرد بایستی تا فردا آزاد شود» در شامگاه ۲۵ آبان ۱۳۵۹ که با درک دقیق اوضاع و تحلیل صحیح راهبرد دشمن صورت پذیرفت و مدیریت و نقش بی بدیل حضرت آیت الله خامنهای مدظلهالعالی و رشادتهای عارف شهید، دکتر مصطفی چمران (نماینده حضرت امام در شورای عالی دفاع) در نوشتن نامههای تاریخی و سرنوشتساز به فرمانده لشگری ۹۲ زرهی (مرحوم امیر قاسمی) و تحکیم در اعزام تیپ ۲ زرهی دزفول و عدم اهمال در انجام عملیات شکستن حصر سوسنگرد و جلوگیری از سقوط شهر و شهادت ۳۰۰ تن از مدافعان شهر و همچنین سازماندهی و اعزام نیروهای عمل کننده متشکل از جان بر کفان سپاهی، ارتشی، جنگهای نامنظم شهید چمران، نیروهای مردمی، جهاد سازندگی و نیروهای بومی و عشایر منطقه در صبحگاه ۲۶ آبان ماه ۱۳۵۹ و در آستانه عاشورای حسینی عملیات شکستن محاصره شهر و وارد نمودن ضربات و تلفات سنگین به دشمن با کمک رزمندگان محصور داخل شهر موفق شدند دشمن جبار را به عقب رانده و فاتحانه وارد شهر شوند.
حماسهآفرینیها و شهادتطلبی بی نظیر رزمندگان دلاور در این شهر باعث گردید تا شهر سوسنگرد به «شهر عاشقان شهادت» اشتهار یابد.
اقدام دشمن بعثی در ا ین محور، مهمترین و اصلیترین تلاشی بود که در صورت موفقیت، امید زیادی را برای تحقق اهداف پلیدشان ایجاد مینمود؛ لذا مقاومت در این منطقه نقش تعیین کنندهای در شکست طرح اشغال اهواز و خوزستان را در پی داشت و سبب گردید تا کل سرنوشت جنگ در خوزستان تحت تأثیر آن قرار گرفته و امید به پیروزی بر دشمن متجاوز را در دل رزمندگان بارورتر نماید.
یاد و نام مدافعان شهید والامقام و همه ایثارگران و رزمندگان جبهه سوسنگرد گرامی و جاویدان باد.
